Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο, Αυγούστου 8

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

 

 «ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΠΛΕΚΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΕΧΕΙ ΤΡΑΥΜΑ»

Συναντηθήκαμε με τον Ανδρέα Ανδρεόπουλο ένα μεσημεράκι στο κέντρο της Αθήνας. Στην ερώτηση πώς είναι από κοντά η απάντηση είναι: ευγενέστατος, προσγειωμένος, ειλικρινής, αληθινός. Η κουβέντα μας είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον και μιλήσαμε για τα πάντα.

Τι σας παρακίνησε να ερμηνεύσετε το ρόλο του «Νικηφόρου» στη σειρά «8 Λέξεις»;

Πρώτα με παρακίνησε το ενδεχόμενο της συνεργασίας με τη Βάνα Δημητρίου και τον Ανδρέα Γεωργίου. Αφού συμφωνήσαμε ότι συμφωνούμε και ότι έχουμε εκατέρωθεν τη θέληση να συνεργαστούμε, προέκυψε ο «Νικηφόρος», αφού ολοκληρώθηκε το κάστινγκ, σκεφτήκανε ποιος θα παίξει με ποιον, ποιες ιστορίες θα ξεκινήσουν, ποιες θα έρθουν πιο μετά.

Έχετε κοινά στοιχεία με τον «Νικηφόρο»;

Βεβαίως. Αρκετά κοινά. Έχει αυτή την ηρεμία, ένα φέροντα πολιτισμό, έχει ζήσει ένα μέρος της ζωής του στο εξωτερικό, έχει άλλες νοοτροπίες, έχει άλλους ηθικούς κώδικες. Είναι σίγουρα ο καλός της υπόθεσης, αλλά, ίσως, αυτοί οι καλοί, ξέρεις, τραυματίζονται στο δρόμο και η περιπέτειά τους αποκτά άλλο ενδιαφέρον, πιο ιδιαίτερο.

Αν ο «Νικηφόρος» ήταν υπαρκτό πρόσωπο θα τον συναναστρεφόσασταν;

Βέβαια, ναι. Κολλητό μου δεν νομίζω να τον έκανα (γέλια), γιατί δυο ίδιοι μαζί πάει πολύ, προτιμώ κάτι διαφορετικό (γέλια). Αλλά σίγουρα θα με ενδιέφερε να τον γνωρίσω, γιατί έχει στοιχεία. Και όντως, οι ιστορίες που έρχονται μετά, που αναπτύσσεται περισσότερο ο ρόλος αυτός, αντιμετωπίζει διλήμματα ηθικού χαρακτήρα, ακολουθεί τον ηθικό κώδικα το δικό του που είναι και πιο ακέραιος.

Θεωρείτε ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες στην τηλεόραση;

Έχουν γίνει πολύ καλύτερες. Έχουν γίνει πιο σκληρές, αλλά πολύ καλύτερες από πλευράς αποτελέσματος. Έχει βελτιωθεί πολύ η τεχνολογία, την οποία χρησιμοποιούν οι τεχνικοί άριστα και έχει μεγάλη σημασία αυτό στο οπτικό μέσο. Από κει και πέρα, ο συνδυασμός με την ηθοποιία και το τεχνικό αποτέλεσμα παράγει αυτό που βλέπετε, που κρίνεται ως κινηματογραφικό επεισόδιο, δεν είναι ένα τηλεοπτικό επεισόδιο, όπου μπαίναμε σε ένα στούντιο και πετάγαμε τριάντα σκηνές, όχι. Σε κάθε επεισόδιο έχει εξωτερικά πάρα πολλά, δύσκολα, νυχτερινά, κυνηγητά, δολοφονίες, όλο το πακέτο. Και μένα αυτά μ’ αρέσει να βλέπω περισσότερο, αυτά που έχουνε δράση.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να ερμηνεύσετε και δεν το έχετε κάνει μέχρι σήμερα;

Οι περισσότεροι των ρόλων. Τους περισσότερους από το κλασικό ρεπερτόριο, από το σύγχρονο, από την κωμωδία πάρα πολλούς, κυρίως από το κλασικό που έχουν ένα πιο μεγάλο ενδιαφέρον. Υπάρχουν πολλοί ρόλοι στον Γκολντόνι, στον Σαίξπηρ και στους Έλληνες κλασικούς, τους σύγχρονους. Θα ήθελα σαφώς να κάνω ένα σαιξπηρικό μεγάλο ρόλο ή Άμλετ ή Μερκούτιο ή ένα βασιλιά, καμιά πιο φανταστική κωμωδία.

Υπήρξε κάποιος ρόλος ή συνεργασία που να μετανιώσατε που την κάνατε;

Όχι, δεν νομίζω. Σε άλλες δουλειές πέρασα καλύτερα σε άλλες λιγότερο καλά, αλλά όχι, νομίζω άσχημη συνεργασία δεν είχα ποτέ για να πω δεν θέλω να πάω στη δουλειά. Σίγουρα συνάντησα δύσκολους ανθρώπους, με τους οποίους διαφωνήσαμε, ίσως και να μαλώσαμε σ’ ένα σημείο, αλλά αυτό είναι εξαίρεση.

Ποιο είδος σας αρέσει περισσότερο το δράμα ή η κωμωδία;

Η κωμωδία μ’ αρέσει καλύτερα, αλλά νομίζω ότι στο δράμα είμαι καλύτερος. (γέλια). Δεν έχω κάνει πολλές, αλλά και στην τηλεόραση και στο θέατρο που έκανα πέρασα πολύ καλά.

Τι προτιμάτε περισσότερο το θέατρο, την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο;

Κινηματογράφο δεν έχω κάνει πολύ. Το θέατρο έχει τη δική του γοητεία και η τηλεόραση τη δική της. Θα προτιμούσα το θέατρο, λόγω της αμεσότητας, της ιδιαιτερότητας, του κειμένου κυρίως που έχει, γιατί είναι πιο βαθύ και σου δίνει περιθώρια να σκεφτείς. Έστω και λίγο να κρατήσει, για παράδειγμα να βρεθείς επαγγελματικά για ένα τρίμηνο σε μια θεατρική συνθήκη είναι τέλειο.

 

Από όλους τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει μέχρι σήμερα ποιος θεωρείτε ότι είναι πιο «κοντά» σας;

Όταν ήμουν 30 χρονών, είχα κάνει τον Ανδρέα Ποριώτη στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο Δρόμος περνάει από μέσα», που έρχεται κι αυτός από το εξωτερικό και βάζει μια περίεργη τάξη στα πράγματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν το διάβαζα, ότι αναρωτιόμουν αν με γνώριζε ο συγγραφέας όταν το έγραφε. Τόσο πολύ αντιπροσωπευτικός ήταν αυτός ο ρόλος.

Με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε αν δεν ήσασταν ηθοποιός;

Με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Βέβαια θα το σκεφτόμουν τώρα, αλλά θα μου άρεσε να ασχοληθώ. Κάτι που να σχετίζεται με τη θάλασσα, τον τουρισμό, την παροχή υπηρεσιών επιπέδου, κρατώντας πάντα μια ποιότητα, όπως και στην ηθοποιία προσπαθούσα πάντα να το κάνω αυτό. Πολύ θα ήθελα. Άλλωστε για ένα διάστημα εργάστηκα στην υποδοχή ξενοδοχείου. Και συνειδητοποίησα ότι από παλιά ήθελα να γίνω ξενοδόχος. Τώρα που το έμαθα κιόλας, είναι πολύ ενδιαφέρον, έχει πολλή ευθύνη, είναι σοβαρή δουλειά. Δεν νομίζω ότι θα ασχολιόμουν με κάτι παρεμφερές.

Τι θα συμβουλεύατε σήμερα κάποιον που θέλει να γίνει ηθοποιός;

Να πάει πρώτα σ’ ένα πανεπιστήμιο, να μορφωθεί, να βρει ένα αντικείμενο μιας επιστήμης που τον ενδιαφέρει και να μορφωθεί. Να μάθει να πειθαρχεί, να συνεργάζεται με άλλους, να δημιουργεί ομάδες στο πανεπιστήμιο και να παράγουν αποτελέσματα και να εξασκηθεί σε αυτό που λέμε ομαδική δουλειά, ώστε να έρθει έτοιμος σε μια δραματική σχολή, όπου θα απαιτηθεί καταρχάς το ίδιο και κατά δεύτερο λόγο η εντριβή με τα κείμενα, τις ασκήσεις και όλα αυτά.

Στον χώρο του θεάματος κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Είναι εφικτή η φιλία στον χώρο αυτό;

Είναι βέβαια. Εγώ έχω αρκετούς φίλους συναδέλφους. Αρκεί να συνταιριάζεις. Και δεν θα τον χαρακτήριζα ανταγωνισμό, περισσότερο συναγωνισμό, γιατί έχει μια ευγένεια. Μπορεί για παράδειγμα εσύ να πήρες εσύ αυτόν το ρόλο, εγώ πήρα τον άλλον, του χρόνου θα πάρω εκείνον, μετά θα γελάμε μεταξύ μας. Υπάρχουν και τα πιο βάρβαρα, αλλά δεν με απασχολούν.

Αντιμετωπίσατε ποτέ ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού και πώς το χειριστήκατε;

Βέβαια, πολλές φορές όταν ήμουν πολύ μικρός. Άλλες φορές με κατανόηση, άλλες φορές με εκνευρισμό, ήμουν πιο πρωτογενής στις αντιδράσεις μου (γέλια), δεν ήμουν τόσο εξελιγμένος, ήταν όμως και ακραία πράγματα, αλλά ήμουν και 25 χρονών, όλα έχουν μια δικαιολογία και μια λογική. Σε γενικές γραμμές, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται όλο και πιο ήπιες οι εκδηλώσεις θαυμασμού, γίνονται πιο ευγενικές, τις απολαμβάνεις και εσύ, και μια φωτογραφία να βγάλεις με κάποιον που του αρέσεις δεν είναι κακό.

Ο πατέρας σας ήταν ο καταξιωμένος ηθοποιός και συγγραφέας Βασίλης Ανδρεόπουλος. Τι σας συμβούλευσε όταν του ανακοινώσατε ότι θέλετε να ακολουθήσετε το επάγγελμά του;

Αν μπορώ να συνοψίσω ένα σύνολο συμβουλών και αντιδράσεων είναι το ότι μου επαναλάμβανε ότι θα πρέπει να είσαι σίγουρος ότι το αγαπάς αυτό το πράγμα. Και του απαντούσα ότι δεν το αγαπώ, διότι δεν το γνωρίζω. Επιθυμώ όμως να το αγαπήσω ή να το μάθω πρώτα. Είχα μια εικόνα από το σπίτι όλα αυτά τα χρόνια, αλλά άλλο να είσαι μικρός και άλλο να το αναλαμβάνεις ο ίδιος. Βέβαια στην πορεία κατάλαβα ότι θα πρέπει να δουλεύεις πολύ. Να μην κάνεις λούφα στις πρόβες, όταν έχεις δύσκολο ρόλο να είσαι εκεί με μια συγκεκριμένη ορθοφωνία ή μια προφορά να κάνεις ή έναν άνθρωπο που έχει ιδιαιτερότητες, όλο αυτό είναι ένα αντικείμενο μελέτης. Κάθε τόσο πρέπει να πηγαίνεις σε ειδικούς και να μαθαίνεις να κάνεις πράγματα. Αυτό σημαίνει δουλεύεις. Αυτό είναι. Προσοχή και δουλειά.

Ο πατέρας σας εκτός από ηθοποιός και συγγραφέας ήταν και στιχουργός τραγουδιών που αποτέλεσαν ορόσημα. Ποια είναι η δική σας σχέση με τη μουσική και τη συγγραφή;

Ερασιτεχνική είναι με τη συγγραφή, κατά καιρούς, όντως έχω γράψει διάφορα πράγματα, και έμμετρα και πεζά, αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι ο προσωπικός μου τρόπος έκφρασης. Είναι κάτι που θέλει κι αυτό εξάσκηση, καθώς συνειδητοποίησα ότι όσο περισσότερο το καλλιεργούσα, τόσο βελτιωνόταν. Όσον αφορά τώρα στη μουσική, ακούω μουσική όπως όλοι, ξέρω λίγα θεωρητικά πράγματα λόγω της γενικότερης παιδείας ως ηθοποιός, αλλά είμαι ακροατής της μουσικής.

Εκτός από την ηθοποιία ασχοληθήκατε με τη διδασκαλία, αλλά και τη σκηνοθεσία. Ποιο από όλα προτιμάτε;

Η διδασκαλία εμπεριέχει ευθύνες παιδαγωγικού τύπου, πρέπει ως ένα σημείο να τις κατέχει κάποιος εκ φύσεως ή να τις μάθει. Η μεταδοτικότητα είναι επίσης ένα άλλο φοβερό θέμα που πρέπει πολύ συχνά να γίνεται παιχνίδι και εντός και εκτός εισαγωγικών, για είναι διασκεδαστικό και να προκαλεί το ενδιαφέρον του άλλου. Η καταναγκαστική διδασκαλία «εγώ από άμβωνος διδάσκω και όποιος καταλάβει» δεν είναι ενδιαφέρουσα. Κάποιες φορές θα χρειαστεί να γίνει βέβαια. Σαφώς και θα πρέπει να υπάρχει μια διάδραση μέσα σε αυτό. Σκηνοθεσία έχω κάνει αρκετές σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο στη Λάρισα, άλλες μου αρέσανε, άλλες όχι. Στη Λάρισα ξεκίνησα με τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Σοντερλό ντε Λακλό σε μια διασκευή που έκανα εγώ απ’ το ίδιο το μυθιστόρημα, το οποίο ήταν γραμμένο σε επιστολές. Ο λόγος ήταν τόσο συγκεκριμένος, που το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να τα δέσεις καλά, να βάλεις μουσική και να κάνεις ένα πάρτι. Πραγματικά είχε πολλή μεγάλη επιτυχία αυτό. Η σκηνοθεσία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί συγκεντρώνεις το σύνολο των αποφάσεων, από το ενδυματολογικό των χαρακτήρων μέχρι τους φωτισμούς. Αυτό όλο το τεχνικό κομμάτι όσες φορές το ανέλαβα μου άρεσε περισσότερο, γιατί ήταν καινούριο και πειραματιζόμουν πάνω σε αυτό. Θέλει κι αυτό σπουδή όμως, κι αν όχι πια πανεπιστημιακού τύπου, χρειάζεται μελέτη παραστάσεων γενικότερα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αν κάποιος δηλαδή θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη σκηνοθεσία θα πρέπει να βλέπει τουλάχιστον 20 καλές παραστάσεις το χρόνο και να ξέρει να κλέβει από αυτές.

Σας βοήθησε η σχέση που έχετε με την υποκριτική στη σκηνοθεσία;

Βέβαια, φυσικά. Σπάνια βέβαια κατέφυγα να δείξω υποκριτικά τι ήθελα, γιατί είναι η τελευταία λύση όταν κάποιος έχει περαιτέρω αντιστάσεις. Άλλους τους βοήθησε αυτό, άλλους όχι. Σε βοηθάει να δημιουργείς καλό κλίμα, γιατί το έχεις ανάγκη ως ηθοποιός να συνεργαστείς καλά, επομένως όταν θα πάρεις την εξουσία στα χέρια σου, πρέπει να μεταφέρεις το ίδιο κλίμα που επιθυμείς. Δεν έχει κανένα νόημα να γίνεις διευθυντής μιας ορχήστρας, ενός θιάσου, αναγκαστικά θα γίνεις, θα είσαι κατασκευαστής.

Παρατηρούμε πολύ συχνά, καλλιτέχνες να εκφράζουν την άποψή τους για διάφορα κοινωνικά φαινόμενα. Πιστεύετε ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να παίρνουν θέση απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα ή να περιορίζονται στην έκφρασή τους μέσα από την τέχνη;

Πιστεύω ότι σαφώς πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά, είναι ταυτόχρονα υποχρέωση και δικαίωμα όλων μας, το ότι μπορεί να επηρεάσει ένας γνωστότερος από κάποιον άλλο με τη γνώμη του περισσότερους ή λιγότερους ανθρώπους. Καλό είναι πάντως να τοποθετείται, αρκεί αυτή η γνώμη και άποψη να έχει ένα ενδιαφέρον. Να μην είναι μια απλή κριτική τοποθέτηση απέναντι στα πράγματα, γιατί αυτό είναι εύκολο. Εγώ προτιμώ να σιωπώ. Σπανίως εκφράζομαι και με πολύ λακωνικό τρόπο.

Γιατί το επιλέγετε αυτό;

Διότι μέσα σ’ έναν τεράστιο κύκλο απόψεων που γνωστοποιούνται λόγω των μέσων τώρα, ακόμα και μια διαφορετική και υγιής άποψη ή στρεβλή σε τελική ανάλυση και παραπλανητική αν είναι λανθασμένη, μπορεί να χαθεί, να έχει ελάχιστη ή και καμία ανταπόκριση. Ακόμα και στην τηλεόραση να σου κάνουν συνέντευξη και να είσαι το τέρας της μόρφωσης και να λύσεις το πρόβλημα, θα ασχοληθούν με κάτι άλλο μετά από καμιά βδομάδα. Επομένως πού να μπλέκω μέσα σε όλο αυτό; Δεν ήταν όπως όταν ήμουν εγώ μικρός που όποιος έκανε μια συνέντευξη στα Νέα ή στο Βήμα αποτελούσε γεγονός. Τώρα ο καθένας λέει την άποψή του. Και μένα όταν μου έρχεται το κάνω.

Σε συνεντεύξεις σας έχετε μιλήσει για την περίοδο που βιώσατε μια ιδιαίτερα δύσκολη συναισθηματική κατάσταση την οποία ξεπεράσατε με την υποστήριξη ειδικού. Πιστεύετε ότι το ταξίδι στην αυτογνωσία ολοκληρώνεται μετά το τέλος της θεραπείας ή είναι μια διαδικασία συχνά επώδυνη που διαρκεί μια ζωή;

Νομίζω ότι η αυτογνωσία είναι το μέσον για να φτάσεις στην αυτονομία. Νομίζω ότι ο βασικός σκοπός της ψυχολογικής στήριξης έχει να κάνει σ’ αυτό το σημείο. Στο να σε κάνει περισσότερο αυτόνομο οικονομικά και συναισθηματικά, δηλαδή να ελαχιστοποιήσει την ανάγκη που έχεις απ’ τον άλλον. Διότι κάθε φορά που μπλέκει μια ανάγκη ανάμεσα στους ανθρώπους μετά από λίγο έχει τραύμα (γέλια), οπότε προσπαθείς να γίνεις αυτόνομος. Η αυτογνωσία είναι ένα μέσον, βιβλία, συζητήσεις, φάρμακα, και μετά από λίγο αναθεωρείς, χαλάνε για παράδειγμα λίγο τα τούβλα και μετά τα ξαναβάζεις στη θέση τους αλλά λίγο διαφορετικά, πιο ίσια. Ήτανε από τα πιο ωφέλιμα πράγματα που σκέφτηκα ποτέ να κάνω. 

Ποια συμβουλή είναι αυτή που σας έχουν δώσει και ακολουθείτε πιστά μέχρι σήμερα;

Πολλές πρέπει να ‘ναι, τις οποίες δεν μπορώ να τις ονοματίσω τώρα, αλλά γενικώς με τις συμβουλές θεωρώ ότι είναι καλύτερα να στις δίνει κάποιος όταν τις ζητάς. Τις ζητάω με το δικό μου τρόπο είτε με τον πιο ευθύ. Κυρίως ήταν η προσοχή, μου συνέστηναν προσοχή πάντα, να ‘χω το νου μου, να μην είμαι παρορμητικός, να ζυγίζω πολύ καλά τα πράγματα πριν λάβω αποφάσεις. Με άλλα λόγια να κρατάς μια υγιή απόσταση ανάμεσα στα πιστεύω σου και στις πράξεις σου. Όσο μπορείς να πράττεις αυτό που πιστεύεις.

Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι έχετε δουλέψει με παιδιά με σύνδρομο down και αυτισμό. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την εμπειρία αυτή;

Ήταν η έναρξη της ψυχοθεραπείας. Ήταν η θεραπευτική μέθοδος του γιατρού ότι πρέπει να δουλέψεις με παιδάκια και μάλιστα με αυτά που είναι δύσκολα. Ήτανε από τις πιο τραγικές και δύσκολες εμπειρίες που είχα ποτέ, δηλαδή κατέθετα πολύ συχνά τα όπλα, τα παρατούσα, μετά έπρεπε να ξαναπάω. Έπαιξα με ένα απίστευτο παιχνίδι αντοχών που δεν μπορώ να πω ότι βγήκα νικητής, με κατέβαλε, τα παράτησα κάποια στιγμή, βέβαια, ήρθε και άλλη ζωή μπροστά, αλλά αυτός ο 1,5 χρόνος όταν τελείωσε έγινε μια εμπειρία.

Παραμένετε ακόμα ένας πολύ γοητευτικός άντρας. Πιστεύετε βοηθάει ή εγκλωβίζει η εξωτερική εμφάνιση έναν ηθοποιό;

Και τα δύο ταυτόχρονα συμβαίνουνε. Μέσα από αυτό τον εγκλωβισμό ωφελείσαι. Σε βοηθάει, γιατί σταθεροποιείσαι, τυποποιείσαι ως ηθοποιός, ξέρεις τι ρόλους θα παίξεις και όταν υπάρχει ανάγκη τέτοιου ρόλου θα έχεις δουλειά.

Και αν δεν υπάρχει; (γέλια)

Δεν έχεις δουλειά. (γέλια) Περιμένεις να περάσουν τα χρόνια και από όμορφος να γίνεις γοητευτικός για να ξαναβρείς δουλειά. (γέλια)

Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σας;

Τραγικό θα έλεγα (γέλια). Όταν συμβαίνει είναι πολύ όμορφο και είναι ωραίο να το απολαμβάνει κανείς. Επειδή δεν συμβαίνει πολύ συχνά, απολαμβάνουμε τα υπόλοιπα της ζωής και σχέσεις που μπορεί να μην έχουνε τόσο έντονο το ερωτικό στοιχείο, αλλά μπορεί να έχουνε άλλα στοιχεία.

Τι είναι αυτό για το οποίο νιώθετε μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη στη ζωή σας;

Ευγνωμονώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν όταν έπρεπε να το κάνουν.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι από τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσατε τι θα ήταν αυτό;

Πολλές εκδοχές θα μπορούσανε να υπάρχουνε και καλύτερες και χειρότερες, αλλά δεν έχω παράπονο, μια χαρά μεγάλωσα. Και σε καλά σχολεία πήγα, και η οικογένεια ήταν πάντα δημοκρατικών και καλών αρχών, οπότε μια χαρά είμαι.

Φέτος ολόκληρη η ανθρωπότητα βίωσε κάτι πρωτόγνωρο. Πόσο σας επηρέασε ο εγκλεισμός λόγω της πανδημίας;

Με βοήθησε πάρα πολύ. Όταν σου στερούν κάτι, καταλαβαίνεις την αξία που είχε. Επανήλθα στα συναισθήματα του στρατού που δύο ώρες εξόδου τις περιμέναμε πώς και πώς και δεν ήταν και κάθε μέρα. Εκεί κατάλαβα πρώτη φορά πόση αξία είχαν δύο ώρες, κάτι που δεν μπορούσα να το σκεφτώ ποτέ και πώς μπορούσα να τις κάνω να περάσουνε πιο αργά, να απολαμβάνω λεπτό προς λεπτό αυτό το δίωρο. Το ίδιο μου συνέβη και τώρα, προσπάθησα να απολαμβάνω όσο περισσότερο γίνεται αυτό το πράγμα. Είχα και το σκύλο παρέα, όποτε κάναμε τις βόλτες μας, τις μεγαλώσαμε, κατανάλωση δεδομένων, έρευνα διαδικτυακή πάνω στους υπόλοιπους ανθρώπους.

Τα σχέδιά σας για την επόμενη σεζόν;

Σίγουρα θα μείνω ένα χρόνο ακόμα στην Κύπρο μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά. Θεατρικά δεν μπορώ να κάνω κάτι λόγω των τηλεοπτικών μου υποχρεώσεων που δεν μπορούν να συνδυαστούν με τα συνεχομένα ταξίδια Ελλάδα-Κύπρο.


Επιμέλεια Συνέντευξης: Μαίρη Μαμάκου

Φωτογραφίες: Νατάσα Παππά