Το όνομά του είναι συνυφασμένο με τις ταινίες τρόμου. Έγραψε ιστορία με τις ταινίες του και για πολλούς συναδέλφους του αποτελεί πρότυπο. Ο λόγος για τον διάσημο Βρετανό σκηνοθέτη Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Λέιτονστοουν, στο Λονδίνο.
Έπασχε από παχυσαρκία και του είχε δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο απαλλάχθηκε των στρατιωτικών καθηκόντων του εξαιτίας του προβλήματος αυτού.
Σε ηλικία 15 ετών έχασε τον πατέρα του, οπότε τα οικογενειακά βάρη έπεσαν σε εκείνον. Η πρώτη του δουλειά ήταν συντάκτης και σχεδιαστής διαφήμισης για την εταιρεία Henley's. Στην ίδια ηλικία ανακάλυψε το πάθος του για τον κινηματογράφο καθώς παρακολουθούσε τακτικά ταινίες.
Το 1919 υπέβαλλε στην Henley Telegraph μια σύντομη ιστορία, ένα άρθρο με τίτλο "Gas", η υπόθεση του οποίου είχε να κάνει με μια νεαρή γυναίκα που φαντάζεται ότι μια νύχτα γίνεται επίθεση στο Παρίσι. Στο τέλος ανακαλύπτει ότι όλα αυτά ήταν μια παραίσθηση από το αναισθητικό που της είχε δώσει ο οδοντίατρος. Ακολούθησαν και άλλες ιστορίες τέτοιου ύφους: "The Woman's Part", "Sordid", "And There Was No Rainbow", "What's Who?", "The History of Pea Eating" και "Fedora".
Παράλληλα με αυτή του τη δραστηριότητα, ανακάλυψε το πάθος του για τη φωτογραφία και έπιασε δουλειά ως σχεδιαστής τίτλων για μια κινηματογραφική εταιρεία παραγωγής στο Λονδίνο (η οποία αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία της Paramount Pictures).
Το 1923 είχε την πρώτη του ευκαιρία για να σκηνοθετήσει την ταινία "Always Tell Your Wife", καθώς ο αρχικός σκηνοθέτης αρρώστησε και έτσι ο Χίτσκοκ τον αντικατέστησε. Η συγκεκριμένη ταινία ενθουσίασε πάρα πολύ τους υπεύθυνους των στούντιος που του ανέθεσαν να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία το "Number 13". Όμως λόγω οικονομικών δυσχερειών η παραγωγή αυτή τελείωσε πολύ πρόωρα.
Ο Χίτσκοκ δεν πτοήθηκε όμως. Πολύ σύντομα βρήκε δουλειά ως συγγραφέας, σχεδιαστής τίτλων και καλλιτεχνικός διευθυντής σε άλλη κινηματογραφική εταιρεία παραγωγής στην Αγγλία που συνεργαζόταν πολύ συχνά με τη Γερμανία. Το 1925 σκηνοθέτησε σε Βρετανογερμανική παραγωγή την ταινία "The Pleasure Garden", η οποία δεν έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία.
(Απόσπασμα από την επίσημη πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Χίτσκοκ, το "The Pleasure Garden")
Η επόμενή του ταινία ήταν το 1927 το "The Lodger: A Story of the London Fog" το οποίο έσπασε στην κυριολεξία τα ταμεία. Σε αυτή την ταινία ο Χίτσκοκ χρησιμοποίησε κατά κόρον εξπρεσιονιστικές τεχνικές αποδεικνύοντας την επιρροή που είχε από τη συνεργασία του με τους Γερμανούς συναδέλφους του.
(Σκηνή από την ταινία "The Lodger: A Story of the London Fog")
Ακολούθησαν πολλές επιτυχίες όπως: "Blackmail" (η πρώτη ταινία με ήχο, με ομιλία δηλαδή χωρίς τη χρήση καρτών για τους διαλόγους), "An Elastic Affair", "The Man Who Knew Too Much", "The 39 Steps" (έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών), "The Lady Vanishes", "Jamaica Inn" (με την οποία έγινε διάσημος στις Ηνωμένες Πολιτείες), "Mr. and Mrs. Smith" και πολλές ακόμα.
Σκηνή από την ταινία "Blackmail"
(Στη συγκεκριμένη ταινία ο Χίτσκοκ έκανε την πρώτη του cameo εμφάνιση με τη μεγαλύτερη κιόλας διάρκεια. Είναι ο τύπος που διαβάζει στο London Underground και τον διακόπτει ένα παιδί).
Το 1940 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Χόλυγουντ όπου ο κινηματογραφικός παραγωγός Σέλζνικ του πρότεινε να σκηνοθετήσει την ταινία "Rebecca" στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Λόρενς Ολίβιε και Τζόαν Φοντέιν. Η συγκεκριμένη ταινία κέρδισε την ίδια χρονιά το Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
(Το τρέιλερ της ταινίας "The 39 Steps")
Ο Χίτσκοκ δεν τα πήγαινε καθόλου καλά όμως με τον Σέλζνικ καθώς ο δεύτερος του υποδείκνυε συνεχώς τι να κάνει, κάτι που δεν του άρεσε καθόλου, γιατί δεν ένιωθε δημιουργικός. Έτσι η συνεργασία τους διαλύθηκε και ο Χίτσκοκ συνέχισε τη συνεργασία του με άλλους παραγωγούς.
Ένα γεγονός που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ είχε ξαναδοκιμάσει την τύχη του στο Χόλυγουντ το 1930. Τότε, όλοι οι παραγωγοί τον απέρριψαν με την αιτιολογία ότι δεν μπορούσε να γυρίσει ταινίες με τις Χολυγουντιανές προδιαγραφές.
Μετά από αμέτρητες επιτυχίες όπως: "Stage Fright", "Strangers on a train" και "I Confess", γύρισε το 1954 το "Dial M for Murder" με την Γκρέις Κέλυ.
Μετά από αμέτρητες επιτυχίες όπως: "Stage Fright", "Strangers on a train" και "I Confess", γύρισε το 1954 το "Dial M for Murder" με την Γκρέις Κέλυ.
(Το τρέιλερ της ταινίας "Dial M for Murder". Στη συγκεκριμένη ταινία ο Χίτσκοκ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την 3D κινηματογράφιση)
Αναμφισβήτητα, η ταινία που τον καθιέρωσε ως σκηνοθέτη είναι το "Saboteur" που τη γύρισε το 1942. Η δική του όμως αγαπημένη του ταινία ήταν το "Shadow of a Doubt". Η ταινία αποθεώθηκε από θεατές και κριτικούς. Μάλιστα, στις μέρες μας η συγκεκριμένη ταινία χρησιμοποιείται ως αντικείμενο μελέτης από όσους ασχολούνται με τη θεωρία του κινηματογράφου, καθώς είναι εξαιρετικά η απόδοση των χαρακτήρων, οι διάλογοι, αλλά και τα πλάνα.
(Το τρέιλερ της ταινίας "Shadow of a Doubt")
Η καριέρα του είχε αμέτρητες άλλες επιτυχίες όπως: "Spellbound", "Notorious", "Rear Window" (η δεύτερη ταινία που έκανε με την Γκρέις Κέλυ), "To Catch a Thief" (η τρίτη και τελευταία του ταινία με την Γκρέις Κέλυ. Εκείνη, την επόμενη χρονιά, το 1956, παντρεύτηκε με τον Πρίγκηπα Ρενιέ του Μονακό και εγκατέλειψε για πάντα τον κινηματογράφο).
Ερχόμαστε στο 1960 όπου γύρισε την πιο διάσημη από όλες του τις ταινίες: "Psycho". Παρόλο που γυρίστηκε με χαμηλό σχετικά προϋπολογισμό, γύρω στις 800.000 δολάρια, οι εισπράξεις ξεπέρασαν τα 15 εκατομμύρια.
(Το τρέιλερ της ταινίας "Psycho". Ταινίες του με ανάλογη εισπρακτική επιτυχία ήταν: "Family Plot" και "Frenzy").
Το 1979 βραβεύθηκε με το AFI Life Achievement Award. Μάλιστα αστειευόμενος είπε ότι για να κερδίζει το συγκεκριμένο βραβείο μάλλον θα πεθάνει σύντομα. Η ειρωνεία είναι ότι ένα χρόνο αργότερα έφυγε από τη ζωή.
Το 1980 χρίστηκε (τιμητικά, καθώς πλέον ήταν πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής) Διοικητής Ιππότης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισσάβετ Β΄.
Η αγαπημένη του συνήθεια ήταν να κάνει cameo εμφανίσεις στις ταινίες του. Μια άλλη αγαπημένη του συνήθεια ήταν να τρομάζει τους ηθοποιούς του. Μάθαινε τις φοβίες του καθενός και τις πραγματοποιούσε.
Για να δημιουργήσει πιο έντονα την αγωνία στον θεατή, χρησιμοποιούσε πολλές σκιές στους τοίχους και στους δρόμους, έκανε γρήγορες εναλλαγές στα πλάνα και φυσικά χρησιμοποιούσε την ανάλογη μουσική επένδυση. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δεν του άρεσε να γυρίζει ταινίες εκτός στούντιο.
Παρόλη την επιτυχία που είχαν οι ταινίες του, παρόλες τις αμέτρητες υποψηφιότητες και τα βραβεία που είχαν κερδίσει οι ηθοποιοί του, ο ίδιος δεν κέρδισε ποτέ ένα Βραβείο Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Είχε κερδίσει όμως 2 Χρυσές Σφαίρες, 8 Laurel Awards και 5 lifetime achievement awards.
Έχει 2 αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.
Η υγεία του είχε κλονιστεί και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την τελευταία του ταινία "The Short Night". Στην πραγματικότητα, είχε ξεκινήσει τη συγγραφή του σεναρίου, αλλά δεν το τελείωσε ποτέ.
Στις 29 Απριλίου 1980 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Μπελ Ερ στο Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια, από νεφρική ανεπάρκεια.
