"ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ"
Συνάντησα ένα Κυριακάτικο απόγευμα έναν από τους πιο ταλαντούχους και εξαιρετικούς ηθοποιούς της χώρας μας, τον Νίκο Ψαρρά, ο οποίος μου μίλησε για τη συναρπαστική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί με τρομερή επιτυχία μαζί με την εξίσου εξαιρετική Νικολέττα Βλαβιανού, τον Μυστηριώδη Mr. Love.
Μ.Μ: Πες μου λίγα λόγια για το έργο.
Ν.Ψ.: Ο Μυστηριώδης Mr. Love γράφτηκε το 1997 από την Αγγλίδα Karoline Leach και έχει παιχτεί από τότε σε πάρα πολλές χώρες. Και αυτό αμέσως δηλώνει ότι είναι ένα έργο το οποίο περνάει, το οποίο αρέσει. Αναφέρεται στην ιστορία του George Love και της Αδελαϊδας μιας καπελούς. Ο George Love έχει κάνει επάγγελμα την εμφάνισή του, βρίσκει γυναίκες οι οποίες είναι κλεισμένες στα πίσω δωμάτια, τις παντρεύεται, τις πείθει να του δώσουν να φυλάει όλα τους τα λεφτά, τα αρπάζει, μπαίνει στο επόμενο τρένο και ψάχνει το καινούριο θύμα του. Όλα αυτά μας τα εξιστορεί στην έναρξη ο George Love, αλλά δεν λειτουργεί τίποτα από όλα αυτά που λέει. Τίποτα δεν πάει έτσι όπως τα ξέρει, έτσι όπως είναι τα κλισέ του. Φοβερές ανατροπές το οποίο το κάνει κωμωδία.
Μ.Μ: Τι σου κίνησε το ενδιαφέρον για να ερμηνεύσεις τον Mr. Love;
Ν.Ψ.: Ξέρεις πάντα όταν διαβάζω ένα κείμενο, όταν είναι να το κάνουμε, διαβάζω και λέω τον ξέρω αυτόν το χαρακτήρα, μου είναι γνώριμος. Εάν συνεχίσω να λέω μέχρι το τέλος του διαβάσματος ότι τον ξέρω, το κάνω. Γιατί όταν μας είναι γνώριμοι, μπορούμε να τους καταλάβουμε καλύτερα τους ρόλους. Και οι δύο ρόλοι όμως, και του George και της Αδελαϊδας είναι ρόλοι με φοβερές απαιτήσεις, ρόλοι με φοβερές ανατροπές και γιατί μπορείς να κάνεις όλα όσα ονειρεύεται ένας ηθοποιός. Να κάνεις κωμικά, να τραγουδήσεις, να κλάψεις, να χορέψεις, τα πάντα, τα πάντα. Και αυτό είναι πολύ ωραίο όταν μέσα σε μια παράσταση μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα.
Μ.Μ: Δεν κάνεις όμως πολύ κωμωδία, γιατί;
Ν.Ψ.: Γιατί στην Ελλάδα ξέρεις σε βλέπουν να κάνεις κάτι καλά κάπου και οι προτάσεις που έχεις μετά είναι πάρα πολλές. Λίγοι σκηνοθέτες είναι, ένας τέτοιος είναι ο Νίκος ο Μαστοράκης, ο οποίος σε αυτά που σε έχει δει, θέλει να κάνεις κάτι καινούριο. Ας πούμε πέρσυ ο Μαστοράκης όταν μου έδωσε στο Εθνικό τον Φερντινάντο στην Τριλογία του Παραθερισμού και εγώ ξαφνιάστηκα στην αρχή. Αλλά είναι πολύ ωραίο να μην μπαίνεις σε σιγουράκια, γιατί επαναλαμβάνεσαι.
Μ.Μ: Το έργο θεωρείς ότι ανταποκρίνεται στο παρόν;
Ν.Ψ.: Κοίταξε, γράφτηκε πριν λίγο καιρό, επίτηδες γράφτηκε στο 1910, αναφέρεται σε εκείνη την εποχή για να δείξει ακριβώς το πόσο τα πράγματα κάνουν κύκλους. Πόσο σήμερα είμαστε πια πάλι εκεί. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται αδυναμίες άλλων ανθρώπων, εκμεταλλεύονται σχέσεις, ψάχνουν να κάνουν λεφτά χωρίς να δουλέψουν. Υπάρχει απάτη, όλα αυτά υπάρχουνε.
Μ.Μ: Θεωρείς δηλαδή ότι οι άνθρωποι λειτουργούν στις σχέσεις τους σαν τον Mr. Love σήμερα;
Ν.Ψ.: Πολύ δυστυχώς.
Μ.Μ: Πιο πολύ οι άντρες ή οι γυναίκες; Ή και οι δύο;
Ν.Ψ.: Όλοι μας. Κοίταξε, εμείς αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια κατάσταση στην Ελλάδα που είναι αποτέλεσμα αυτού του πράγματος. Ότι όλοι θέλουν να κάνουν πολλά λεφτά γρήγορα χωρίς δουλειά. Ή με εύκολους τρόπους. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο, αλλά θα μπορούσες όμως να τα συγκρίνεις. Οι άντρες εκμεταλλεύονται πιο εύκολα τις γυναίκες νομίζω. Ο άντρας είναι ο κυνηγός. Οι άντρες είναι λίγοι, οι γυναίκες είστε πιο πολλές.
Μ.Μ: Δεν έχουν αντιστραφεί όμως οι ρόλοι; Πιο πολύ παίρνουν οι γυναίκες το ρόλο του κυνηγού στις μέρες μας.
Ν.Ψ.: Κοίταξε όταν γίνεται αυτό είναι λάθος τεράστιο, γιατί εμείς από τη φύση μας πρέπει να είμαστε κυνηγοί. Όταν γίνεσαι θήραμα ξαφνικά ξέρεις αντιστρέφονται οι ρόλοι και είναι λίγο περίεργο.
Μ.Μ: Ποια ατάκα του έργου σε αντιπροσωπεύει πιο πολύ;
Ν.Ψ.: Να είσαι μοναδικός. Μόνο όταν είσαι μοναδικός πας μπροστά σε αυτή τη ζωή.
Μ.Μ: Υπάρχει κάποιος ρόλος μέχρι σήμερα που δεν έχεις ερμηνεύσει και θα ήθελες να το κάνεις;
Ν.Ψ.: Εντάξει, υπάρχουνε ρόλοι που ονειρεύομαι και που θα ήθελα. Ριχάρδοι και ο δεύτερος και ο τρίτος κάποια στιγμή αργότερα. Ρόλοι στο αρχαίο δράμα όπως είναι ο Αίαντας, όπως είναι ο Οιδίποδας κάποια στιγμή, πολλά.
Μ.Μ: Από τους ρόλους που έχεις υποδυθεί μέχρι σήμερα ποιος είναι πιο κοντά στο Νίκο;
Ν.Ψ.: Κανένας νομίζω. Κανένας. Ο ρόλος που θυμάμαι με πολλή αγάπη όμως είναι ο Paul Seldon στο Misery. Το αγάπησα πολύ εκείνο το έργο και την παράσταση και τη συνεργασία μου με την Αννέζα την Παπαδοπούλου και ξέρεις, όταν σκέφτεσαι ένα ρόλο και λες πολύ θα ήθελα να τον ξαναπαίξω, ε, κάτι σημαίνει αυτό.
Μ.Μ: Η πιο αγαπημένη σου δουλειά από αυτές που έχεις κάνει μέχρι σήμερα ποια είναι;
Ν.Ψ.: Το Misery.
Μ.Μ: Με τι θα ήθελες να ασχοληθείς αν δεν ήσουν ηθοποιός;
Ν.Ψ.: Δεν ξέρω, θα ήθελα πάρα πολύ να έκανα κάτι που να είχε σχέση με ταξίδια. Και η δικιά μας η δουλειά έχει κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει μονιμότητα, δεν υπάρχει στάνταρντ γραφείο, δεν υπάρχει στάνταρντ καμαρίνι, στάνταρντ θίασος, συνάδελφοι, αλλάζεις συνέχεια. Αλλά επειδή μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω καινούρια πράγματα, καινούριους πολιτισμούς, καινούριους ανθρώπους, καινούρια τοπία πολύ θα μου άρεσε.
Μ.Μ: Ταξιδεύεις γενικότερα;
Ν.Ψ.: Πολύ αν και τα τελευταία χρόνια όχι τόσο όσο θα ήθελα. Αλλά έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου. Ήμουν Αμερική 6,5 χρόνια. Από κει ταξίδεψα πολύ. Πέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες που τις έχω γυρίσει σχεδόν όλες, έχω πάει πολύ Λατινική Αμερική, έχω πάει Καραϊβική, έχω πάει Χαβάη, στην Ευρώπη έχω πάει πολύ, Αφρική έχω πάει. Ασία δεν έχω πάει καθόλου.
Μ.Μ: Τι προτιμάς περισσότερο το θέατρο, την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο;
Ν.Ψ.: Εξαρτάται, το θέατρο είναι βάση μου, δηλαδή είναι στο καθημερινό μου πρόγραμμα. Οπότε το αγαπώ γιατί είναι μέρος της καθημερινότητάς μου. Η τηλεόραση όταν γίνονται καλά πράγματα είναι υπέροχα. Το σινεμά είναι έρωτας όμως. Μακάρι να έκανα ταινίες θα ήθελα πολύ. Δεν έχω κάνει τόσες όσες θα ήθελα. Και είναι και κάτι που μένει το σινεμά, το θέατρο τελειώνει η παράσταση και φεύγει, σβήνει.
Μ.Μ: Στην Αμερική είχες κάνει ταινίες;
Ν.Ψ.: Τρεις. Στην Αμερική δεν έκανα καθόλου θέατρο. Έκανα κυρίως τηλεόραση και τρεις ταινίες low budget ήταν και οι τρεις, παιχτήκαν σε κάποια φεστιβάλ εκεί.
Μ.Μ: Θα προέτρεπες κάποιον να γίνει ηθοποιός δεδομένης της σημερινής οικονομικής κατάστασης;
Ν.Ψ.: Περνάει πολύ δύσκολα ο κλάδος μας. Υπάρχει φοβερή ανεργία και πολύ λίγες δουλειές πια. Δεν μπορείς να προτρέψεις ή να αποτρέψεις τα όνειρα ενός παιδιού. Εάν αυτή είναι η ανάγκη του, η αγάπη του, ξέρεις, ό,τι και να του πεις εσύ θα το κάνει. Εάν έβλεπα ότι πραγματικά είναι για αυτή τη δουλειά, ναι. Εάν δεν ξέρει για ποιο λόγο θέλει να εμπλακεί, δεν θα το βρει στην πορεία.
Μ.Μ: Αν σου δινόταν η ευκαιρία να ξαναφύγεις στην Αμερική για δουλειά θα το έκανες;
Ν.Ψ.: Με χαρά. Πολύ. Για δουλειά όμως. Το να ξαναπάω όπως πήγα και να ξαναρχίσω από το μηδέν όχι. Αλλά για δουλειά, ευχαρίστως.
Μ.Μ: Υπάρχει κάποιος ηθοποιός ή κάποιος από το χώρο που θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν το έχεις κάνει;
Ν.Ψ.: Δύο ηθοποιοί τους οποίους θαυμάζω και αγαπώ πολύ είναι ο Χρήστος ο Λούλης και ο Νίκος ο Κουρής, με τους οποίους δουλεύω και με τους δύο φέτος. Τους θεωρώ πολύ ταλαντούχους, εξαιρετικά παιδιά και τους δύο και ήθελα παλιότερα να δουλέψω με αυτούς τους δύο.
Μ.Μ: Τι προτιμάς περισσότερο να διδάσκεις υποκριτική ή να ερμηνεύεις ως ηθοποιός;
Ν.Ψ.: Ξέρεις πιο είναι το τρελό πράγμα με τη διδασκαλία; Ότι όλα αυτά τα οποία εσύ έχεις μάθει και προσπαθείς να τα κάνεις πράξη, που μπορεί να κολλάς κάποιες φορές, σου λύνονται οι απορίες βλέποντάς τα από τα νέα παιδιά. Οπότε είναι άλλη δουλειά εντελώς το να προσπαθείς να μεταφέρεις τις γνώσεις σου και είναι πολύ μεγάλο σχολείο και για μας. Μου αρέσει, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω να το κάνω και για πόσα χρόνια ή αν το κάνω καλά, αλλά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα δεν μπορείς να τα συγκρίνεις.
