"Ονειρεύομαι να ερμηνεύσω Δον Κιχώτη και Λυσιστράτη!"
Μιλήστε μου λίγο για την υπόθεση του έργου.
Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας διάσημος πρωταγωνιστής του ποιοτικού θεάτρου σε κάθετη πτώση. Πτώση επαγγελματική, οικογενειακή (γιατί είναι σε διάσταση με τη γυναίκα του) και υπαρξιακή. Επιπλέον έχει παραδοθεί άνευ όρων στο χαρτοπαικτικό του πάθος. Στη ζωή αυτού του ανθρώπου εισβάλλει μια νέα κοπέλα αμόρφωτη, χαμηλής αισθητικής αλλά και αληθινή και αυθόρμητη. Το επάγγελμά της είναι πεντικιουρίστα αλλά θέλει διακαώς να γίνει ηθοποιός και επειδή τον θαυμάζει του ζητάει να της κάνει μαθήματα υποκριτικής.Εκείνος, παρ’ότι δε μπορεί ούτε να τη βλέπει, την εκμεταλλεύεται τελικά ζητώντας της για να τη διδάξει 100 ευρώ την ώρα.Το αταίριαστο αυτό ζευγάρι, μέσα στο διάστημα των 2 χρόνων που εξελίσσεται το έργο αλληλοεπηρεάζεται και λειτουργώντας σαν καταλύτες αλλάζουν καθοριστικά ο ένας τη ζωή του άλλου. Παράλληλα η σύζυγος βιώνει τη δική της αδυναμία, προσπαθώντας να παρατείνει το χρόνο ανέλπιδα κάνοντας πλαστικές εγχειρήσεις και δημιουργώντας δεσμό με έναν νεαρό αρριβίστα δικηγόρο 20 χρόνια νεώτερό της.
Θεωρείτε πως υπάρχουν άνθρωποι σήμερα σαν τους χαρακτήρες του έργου «Είδα το Χάρη με τα μάτια μου»;
Ναι γιατί τους γνωρίζω όλους και σε πολλές παραπλήσιες εκδοχές.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε για να γράψετε το συγκεκριμένο έργο;
Μία μαθήτριά μου στη σχολή που δίδασκα υποκριτική, ο συχωρεμένος ο πατέρας μου και κάποιοι συνάδελφοί μου που βίωσαν επαγγελματική και υπαρξιακή κρίση.
Το έργο παίζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία του;
Στο ότι συνδυάζει το γέλιο με τις έντονα συναισθηματικές καταστάσεις. Ο κόσμος διασκεδάζει αλλά και προβληματίζεται. Αυτού του είδους το θέατρο με ενδιαφέρει, άλλωστε. Που αφήνει κάτι στο θεατή πέρα από την πρόσκαιρη ψυχαγωγία.
Έχετε βρει κοινά στοιχεία με το «Χάρη»;
Φροντίζω να βρίσκω κοινά στοιχεία με όλους τους ρόλους που παίζω ή εν δυνάμει κοινά στοιχεία. Κι αυτό αφορά όλους που έχω γράψει εγώ ο ίδιος για τον εαυτό μου ή ρόλους έργων άλλων συγγραφέων που έχω αποδώσει.
Είναι γεγονός πως είστε πολυπράγμων. Γράφετε, ερμηνεύετε, διδάσκετε, σκηνοθετείτε. Τι από όλα αυτά σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Είναι η 5η φορά που σκηνοθετώ θέατρο για ενηλίκους και η 7η που σκηνοθετώ παιδικό θέατρο (το έργο μου «Το παιδί που μίλαγε με τα φρούτα» που θα ανέβει στις 25 Νοεμβρίου στο θέατρο ΡΕΞ). Θεωρώ την υποκριτική, τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία συμπληρωματικές ιδιότητες, όσον αφορά τη δική μου προσωπικότητα. Θα αισθανόμουνα πλέον ελλιπής αν δεν έκανα μία από τις τρείς, αλλά όχι απαραίτητα πάντα και τις τρεις μαζί. Πάντως η ταυτότητά μου γράφει: συγγραφέας- ηθοποιός- σκηνοθέτης. Μ’ αυτή τη σειρά, αν σας λέει αυτό κάτι.
Είναι ευκολότερη η προσέγγιση ενός ρόλου όταν υπογράφετε τη συγγραφή του σεναρίου;
Όχι απαραίτητα γιατί στη πορεία ανακαλύπτω κι άλλες πτυχές του ήρωα που γράφοντας το έργο ούτε κι εγώ ο ίδιος δε τις είχα συνειδητοποιήσει.
Σας έχει λείψει η τηλεόραση;
Καθόλου. Έφυγα από την τηλεόραση πριν από λίγα χρόνια ηθελημένα για να γράψω, να παίξω και να σκηνοθετήσω θέατρο και όχι λόγω κρίσης. Τώρα που άρχισε να μου λείπει επανέρχομαι.
Ποια είναι η πιο αγαπημένη σας δουλειά από όλες όσες έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Στο θέατρο οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη που παίχτηκαν στην Επίδαυρο και έκανα τον υπέροχο ρόλο του θεού Διόνυσου. Επίσης το δικό μου έργο «Γηραιά ηθοποιός χάνει τον έλεγχο» όπου δεν έπαιξα εγώ, αλλά σκηνοθέτησα στον πρωταγωνιστικό ρόλο την σπουδαία ηθοποιό Μαρία Σκούντζου. Από τις τηλεοπτικές δουλειές μου ξεχωρίζω το «Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο».
Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να ερμηνεύσετε;
Ο Δον Κιχώτης και η Λυσιστράτη!
Με ποιον/α εκπρόσωπο του χώρου θα θέλατε να συνεργαστείτε κ δεν το έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Είναι πάρα πολλοί. Με κάποιους ήδη το διαπραγματεύομαι.
Τι προτιμάτε περισσότερο τηλεόραση ή θέατρο κ γιατί;
Το θέατρο είναι η βάση της δουλειάς μου, αλλά και το να κάνεις καλή τηλεόραση απαιτεί τέχνη, τεχνική και γκελ.
