Σήμερα θα γνωρίσουμε έναν από τους διασημότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες, παραγωγούς και σεναριογράφους τον Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1939 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μεγάλωσε σε μια καλλιτεχνική Ιταλοαμερικανική οικογένεια στο Γούντσαϊντ, στο προάστιο Κουίνς της Νέας Υόρκης.
Ο πατέρας του ήταν συνθέτης και μουσικός και η μητέρα του ηθοποιός. Οι καλλιτεχνικές του ρίζες όμως δεν ήταν ο μόνος λόγος που ώθησαν τον Κόπολα προς αυτή την κατεύθυνση.
Όταν ήταν μικρός προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα με αποτέλεσμα να παραμένει στο κρεβάτι για μεγάλες χρονικές περιόδους. Έτσι, καθώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, ασχολιόταν με το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων με τις μαριονέτες του. Όταν ήταν 15 χρονών διάβασε το "Λεωφορείο ο Πόθος", ένα έργο που του ξύπνησε την επιθυμία να ασχοληθεί με το θέατρο.
Παράλληλα, σκηνοθετούσε και γύριζε ερασιτεχνικές ταινίες.
Ο πατέρας του, βλέποντας την έφεση και το ενδιαφέρον που έδειχνε για την τεχνολογία και τη μηχανολογία, πίστευε ότι ο γιος του θα σπούδαζε Μηχανολογία.
Ο ίδιος όμως, είχε άλλα όνειρα. Το 1959 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Χόφστρα με πτυχίο στις Θεατρικές Σπουδές. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του κέρδισε υποτροφία για τη συγγραφή θεατρικών έργων. Ένας από τους συμφοιτητές του μάλιστα, ήταν ο Τζέιμς Κάαν, ο δημοφιλής ηθοποιός που αργότερα συνεργάστηκαν κιόλας.
Αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στη σκηνοθεσία θεάτρου, όταν όμως είδε την ταινία του Σέργκεϊ Άιζενσταϊν, "October: Ten Days that Shook the World" αποφάσισε ότι του ταίριαζε περισσότερο ο κινηματογράφος και γράφτηκε στη Σχολή Κινηματογράφου του UCLA για μεταπτυχιακές σπουδές. Σε συνέντευξή του ο Κόπολα είπε ότι εκτός από τον Άιζενσταϊν, επηρεάστηκε και εμπνεύστηκε και από τον Ηλία Καζάν.
Κατά τη διάρκεια της μεταπτυχιακής φοίτησής του, σκηνοθέτησε 2 ταινίες τρόμου ("The Two Christophers" και "Ayamonn The Terrible") και 1 κωμωδία ("Tonight for Sure") καμία όμως από αυτές δεν είχε την απήχηση που περίμενε.
Μετά την αποφοίτησή του ο Ρότζερ Κόρμαν (σκηνοθέτης, ηθοποιός και παραγωγός) τον προσέλαβε αρχικά ως βοηθό παραγωγής, ηχολήπτη και υπεύθυνο διαλόγων σε διάφορες ταινίες του. Το 1963, εντυπωσιασμένος από την επιμονή και την αφοσίωση του Κόπολα, ο Κόρμαν τον έβαλε να γράψει και να σκηνοθετήσει με πολύ χαμηλή παραγωγή την ταινία τρόμου Dementia 13 μέσα σε 10 μέρες. Σήμερα, η συγκεκριμένη ταινία θεωρείται cult από τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους.
Το 1966 πήρε το Μεταπτυχιακό του στις Καλές Τέχνες.
Τα επόμενα χρόνια ο Κόπολα ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων. Κάποια από αυτά είναι: "Is Paris Burning?" και το "Patton" για το οποίο ο Κόπολα το 1970 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου.
Μεγάλωσε σε μια καλλιτεχνική Ιταλοαμερικανική οικογένεια στο Γούντσαϊντ, στο προάστιο Κουίνς της Νέας Υόρκης.
Ο πατέρας του ήταν συνθέτης και μουσικός και η μητέρα του ηθοποιός. Οι καλλιτεχνικές του ρίζες όμως δεν ήταν ο μόνος λόγος που ώθησαν τον Κόπολα προς αυτή την κατεύθυνση.
Όταν ήταν μικρός προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα με αποτέλεσμα να παραμένει στο κρεβάτι για μεγάλες χρονικές περιόδους. Έτσι, καθώς δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, ασχολιόταν με το ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων με τις μαριονέτες του. Όταν ήταν 15 χρονών διάβασε το "Λεωφορείο ο Πόθος", ένα έργο που του ξύπνησε την επιθυμία να ασχοληθεί με το θέατρο.
Παράλληλα, σκηνοθετούσε και γύριζε ερασιτεχνικές ταινίες.
Ο πατέρας του, βλέποντας την έφεση και το ενδιαφέρον που έδειχνε για την τεχνολογία και τη μηχανολογία, πίστευε ότι ο γιος του θα σπούδαζε Μηχανολογία.
Ο ίδιος όμως, είχε άλλα όνειρα. Το 1959 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Χόφστρα με πτυχίο στις Θεατρικές Σπουδές. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του κέρδισε υποτροφία για τη συγγραφή θεατρικών έργων. Ένας από τους συμφοιτητές του μάλιστα, ήταν ο Τζέιμς Κάαν, ο δημοφιλής ηθοποιός που αργότερα συνεργάστηκαν κιόλας.
Αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στη σκηνοθεσία θεάτρου, όταν όμως είδε την ταινία του Σέργκεϊ Άιζενσταϊν, "October: Ten Days that Shook the World" αποφάσισε ότι του ταίριαζε περισσότερο ο κινηματογράφος και γράφτηκε στη Σχολή Κινηματογράφου του UCLA για μεταπτυχιακές σπουδές. Σε συνέντευξή του ο Κόπολα είπε ότι εκτός από τον Άιζενσταϊν, επηρεάστηκε και εμπνεύστηκε και από τον Ηλία Καζάν.
Κατά τη διάρκεια της μεταπτυχιακής φοίτησής του, σκηνοθέτησε 2 ταινίες τρόμου ("The Two Christophers" και "Ayamonn The Terrible") και 1 κωμωδία ("Tonight for Sure") καμία όμως από αυτές δεν είχε την απήχηση που περίμενε.
Μετά την αποφοίτησή του ο Ρότζερ Κόρμαν (σκηνοθέτης, ηθοποιός και παραγωγός) τον προσέλαβε αρχικά ως βοηθό παραγωγής, ηχολήπτη και υπεύθυνο διαλόγων σε διάφορες ταινίες του. Το 1963, εντυπωσιασμένος από την επιμονή και την αφοσίωση του Κόπολα, ο Κόρμαν τον έβαλε να γράψει και να σκηνοθετήσει με πολύ χαμηλή παραγωγή την ταινία τρόμου Dementia 13 μέσα σε 10 μέρες. Σήμερα, η συγκεκριμένη ταινία θεωρείται cult από τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους.
Το 1966 πήρε το Μεταπτυχιακό του στις Καλές Τέχνες.
(Το τρέιλερ της ταινίας "Dementia 13")
Τα επόμενα χρόνια ο Κόπολα ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων. Κάποια από αυτά είναι: "Is Paris Burning?" και το "Patton" για το οποίο ο Κόπολα το 1970 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου.
(Το τρέιλερ της ταινίας "Patton")
Το 1969 ο Κόπολα ίδρυσε μαζί με τον Τζωρτζ Λούκας την ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Zoetrope με έδρα στο Σαν Φραντσίσκο. Η πρώτη τους ταινία ήταν το "THX 1138" όπου η παραγωγή έγινε από τον Κόπολα και η σκηνοθεσία από τον Λούκας.
Το 1972 ο Κόπολα κέρδισε το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου (μαζί με τον Μάριο Πούτσο), το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ Καλύτερου Σκηνοθέτη για την πασίγνωστη ταινία "The Godfather".
Το 1973 ο Κόπολα συνεργάστηκε ξανά με τον Λούκας στην ταινία "American Graffiti" και κέρδισαν 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ και τελικά κέρδισαν αυτό για την Καλύτερη Ταινία.
Την επόμενη χρονιά, το 1974, έγραψε το σενάριο για την ταινία "The Great Gatsby" και την ίδια χρονιά κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία "The Conversation". Φυσικά, ούτε τη συγκεκριμένη χρονιά θα μπορούσε να λείπει από τα Όσκαρς αφού διεκδικούσε τα Βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Πρωτότυπου Σεναρίου.
Το 1974 κέρδισε επίσης 6 Όσκαρς (μεταξύ αυτών για τον Καλύτερο Παραγωγό, Καλύτερο Σκηνοθέτη και Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο) για την ταινία "The Godfather: Part II".
Το 1979 γύρισε την επική ταινία "Apocalypse Now" και για ακόμη μία φορά, σάρωσε τα βραβεία: Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και 2 Όσκαρς.
Παράλληλα, ο Κόπολα συμμετείχε στην παραγωγή άλλων ταινιών όπως: "The Black Stallion", "Kagemusha" (σε σκηνοθεσία του Ακίρα Κουράσαβα, που ο ίδιος ο Κόπολα τον θεωρεί ως έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες), "The Escape Artist" και πολλές ακόμα.
(Απόσπασμα συνέντευξης του Κόπολα όπου εξηγεί πώς έπεισε το στούντιο να αφήσουν το Μάρλον Μπράντο να παίξει στην ταινία "The Godfather")
Πολύ συχνά βάζει συγγενείς του να παίξουν στις ταινίες του. Στις ταινίες Godfather για παράδειγμα, η αδερφή του Τάλια Σάιρ (η οποία μάλιστα το 1974 κέρδισε υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου ρόλου) έπαιζε την αδερφή του Μάικλ. Η κόρη του Σοφία έπαιζε την κόρη του Μάικλ. Ο πατέρας του, Κάρμαϊν Κόπολα κέρδισε το 1974 το Όσκαρ για το Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι για την ίδια ταινία.
Συνεργάζεται συχνά με τους Νταϊάν Κίτον, Μάτ Ντίλλον, Νίκολας Κέιτζ (ο οποίος είναι ανηψιός του), Χάρισον Φορντ και Λώρενς Φίσμπερν.
Έχει ψηφιστεί ως ο 21ος Μεγαλύτερος Σκηνοθέτης όλων των εποχών.
Το 1996 διετέλεσε Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών.
Έχει τη συνήθεια να κάνει πολύμηνες πρόβες με τους ηθοποιούς πριν ξεκινήσει το γύρισμα. Αυτό του έχει μείνει από το μικρό διάστημα που ασχολήθηκε με το θέατρο.
Αυτή την περίοδο ασχολείται με την παραγωγή ταινιών.
